Allah’ı(cc) zikretmek anlamına gelen tesbih, Allah’ın(cc) noksan sıfatlardan münezzeh olduğuna inanıp bunu diliyle ve kalbiyle anmaya denir. Bu zikrin sayısını belli etmede yardımcı olan alete de tesbih denilmiştir. Zikirlerini eksik veya fazla yapmanın sünnete uygun düşmeyeceğini bilen Sahabe-i Kiram, çakıl taşı, hurma çekirdeği, ip üzerine atılmış düğümlerle kesin sayıyı belirlerlerdi. Bu kullanımdan ilham alınarak İslam coğrafyasında 33, 99, 500, 1000 ve 5000’lik tesbihler kullanmışlardır. Genellikle 99’luk olan tesbih cami ve evlerde kullanılır, büyük, iri taneli ve çok sayılı olan tesbihler ise tekkelerde kullanılırdı. Tesbihçiliğin pîri Üveys’ül-Karanî Hazretleri kabul edilir ve tesbihçi dükkânlarına, “Besmeleyle açılır her gün bizim tezgâhımız/Hazret-i Veysel Karanî pîrimiz üstadımız” yazılı levhalar asılırdı. İrfan Medeniyeti Araştırma Merkezi(İRFA) bünyesinde tesbihçilik geleneğini gelecek nesillere taşımak adına atölye çalışmaları düzenlenmektedir.
